Rijles
Zodra ik 18 was, begon ik meteen aan mijn rijbewijs. Ik had op jongere leeftijd van mijn grootouders hier al centjes voor gekregen, en mijn ouders droegen ook nog iets bij aan de pot. Uiteindelijk zou ik zo een 30 lessen en examen kunnen volgen van deze spaarrekening, dus optimistisch begon ik met lessen. Ik had geen idee of ik er 30 nodig zou hebben of 70, maar dat ik dat roze pasje zou gaan halen stond vast. Nooit meer met het OV of met de fiets moeten en een handige extra manier van identificatie die wat makkelijker in je zak past dan een paspoort doet. De eerste les mocht ik al meteen zelf gaan rijden. Alleen het schakelen deed de instructeur (die overigens mijn buurman was) nog zelf. Vol goede moed stapte ik uit: als het na één les al zo goed zou gaan, dan zou ik die 30 lessen helemaal niet nodig hebben toch? Misschien zou ik het wel met 15 lessen redden. Dat scheelde me al gauw 750 euro, en had ik meteen een mooie zomervakantie bij elkaar gespaard.
Overmoed
Nou, dat ging dus niet op. Deze eerste les, wat een soort real life versie van Mario Kart was geweest, bleek totaal geen afspiegeling van wat je eigenlijk echt allemaal moest kunnen, namelijk inzicht tonen in het verkeer en besluitvaardig handelen. Zeker met het laatste had ik moeite. Niet zelden koos ik te laat dat ik tóch wou remmen, om daarmee omaatjes een halve hartverzakking te geven of de instructeur een dikke prent op te leveren. 40 lessen later (doei vakantie) mocht ik dan toch afrijden. Ik voelde me er totaal niet klaar voor maar blufte me er doorheen en stond een klein uurtje later weer buiten met een ‘GESLAAGD!’ op zak.
Tweedehandsje
Zodra ik mijn pasje had, wou ik meteen een eigen auto kopen. Mijn ouders vonden dat wat voorbarig aangezien ik nog een studenten-OV had, maar ik was toch bang dat ik het rijden zou verleren. Daarom ging ik met mijn vader langs wat tweedehands autowinkeltjes. Het overzicht bewaren daarin is erg lastig en als je geen autokenner bent word je al snel opgelicht. Om deze zoektocht iets makkelijker te maken maakte ik gebruik van de Autocheck. Dit is een snelle online check waarbij je kan nakijken of jouw potentiële nieuwe auto nog wel aan alle eisen voldoet. Na een aantal proefritjes was ik de trotse eigenaar van een Volkswagen Golf. En dat die autocheck geholpen heeft blijkt maar weer: hij rijdt nog steeds heerlijk.